Nowelizacja Prawa upadłościowego daje osobom fizycznym, które nie prowadzą działalności gospodarczej, możliwość wystąpienia do sądu o otwarcie postępowania o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli. Skorzystać z niej mogą wyłącznie osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej – celem jest odciążenie sądów od spraw, które, jak wynika z praktyki, są najmniej skomplikowane. Wniosek składa się na urzędowym formularzu.

Ten tryb postępowania przeznaczony jest przede wszystkich dla osób, którym zależy na zachowaniu posiadanego majątku, a jednocześnie których bieżące dochody dają szanse na wykonywanie układu.

Możliwość zawarcia układu jest szansą na zachowanie posiadanego majątku, w tym w szczególności lokalu mieszalnego czy domu. Jest to umowa pomiędzy dłużnikiem a wierzycielami, którą można zawrzeć w trakcie postępowania upadłościowego, stanowiąca alternatywę dla podstawowych faz postępowania, jakimi są likwidacja majątku oraz realizacja planu spłaty wierzycieli – tym samym przepisy dotyczące układu znajdą zastosowanie pod warunkiem, że nie doszło już do likwidacji majątku.

Układ jest rozwiązaniem znacznie bardziej elastycznym niż klasyczne postępowanie upadłościowe. Wskazuje się, że może on przykładowo polegać na rozłożeniu spłaty kredytu na więcej rat bądź na przewalutowaniu kredytu udzielonego w walucie obcej na walutę polską po kursie ustalonym w układzie, a także na odroczeniu w czasie zobowiązań.

Sąd uwzględnia taki wniosek, jeśli możliwości zarobkowe dłużnika oraz jego sytuacja zawodowa pozwolą mu na pokrycie kosztów postępowania oraz na zawarcie i wykonanie układu z wierzycielami. Co więcej, nawet jeśli dłużnik złoży wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd i tak może go skierować do tego postępowania – chyba, że dłużnik wyraźnie sprzeciwi się takiemu rozwiązaniu.

Obok wniosku dłużnik powinien uregulować zaliczkę na wydatki postępowania w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa GUS.

Sąd, uwzględniając wniosek lub kierując dłużnika do tego postępowania, wydaje postanowienie i wyznacza nadzorcę sądowego – od tego czasu to nadzorca sądowy staje się, oczywiście obok dłużnika i wierzycieli, kluczową postacią postępowania.

Pierwszym zadaniem nadzorcy jest, w terminie 30 dni:

1. sporządzenie w porozumieniu z dłużnikiem propozycji układowych;
2. sporządzenie spisu wierzytelności;
3. sporządzeniu spisu wierzytelności spornych;
4. zwołanie zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad układem – termin ustala w porozumieniu z dłużnikiem, maksymalnie wynosi on jednak 3 miesiące (4 w przypadku, gdy to sąd skierował dłużnika do tego postępowania).

Podczas zgromadzenia wierzyciele głosują za lub przeciwko układowi. Następnie nadzorca sądowy przedstawia sądowi wniosek o zatwierdzenie układu albo o umorzenie postępowania – w terminie 21 dni od dnia zgromadzenia.

Co do zasady, układ zawierany jest na okres nieprzekraczający 5 lat, i podlega wykonaniu przez dłużnika za pośrednictwem nadzorcy. Istotnym z punktu widzenia dłużnika faktem jest to, że zawieszone zostają postępowania egzekucyjne dotyczące wierzytelności objętych układem.

Jeśli jednak dłużnik nie realizuje ciążących na nim obowiązków, Sąd umarza postępowanie. Podobnie jest wówczas, gdy możliwości zarobkowe dłużnika i jego sytuacja zawodowa nie uprawdopodobniają zdolności do pokrycia kosztów oraz możliwości zawarcia i wykonania układu, a także gdy nadzorca nie przedstawi wniosku o zatwierdzenie układu w terminie 6 miesięcy od dnia wydania postanowienia o otwarciu postępowania. Jeśli dłużnik został skierowany do tego postępowania przez sąd, w następstwie złożenia wniosku o ogłoszenia upadłości, skutkiem umorzenia jest rozpoznanie przez sąd pierwotnego wniosku o ogłoszenie upadłości.

MASZ SPRAWĘ? MASZ PYTANIE?

Skontaktuj się z nami bezpośrednio:

Zapraszamy do naszej kancelarii adwokackiej w Poznaniu: